Revolucioni i dinjitetit
Revolucioni i Dinjitetit (ukrainisht: Revoliutsiia hidnosti) i njohur gjithashtu si Revolucioni i Maidanit ose Revolucioni i Ukrainës, u zhvillua në Ukrainë në shkurt 2014 në fund të protestave të Euromaidanit, kur përleshjet vdekjeprurëse midis protestuesve dhe forcave shtetërore në kryeqytetin Kiev arritën kulmin me rrëzimin e Presidentit të zgjedhur Viktor Janukoviç dhe rikthimi në Kushtetutën e 2004-ës. Ajo çoi gjithashtu në shpërthimin e Luftës Ruso-Ukrainase.
Në nëntor 2013, filloi një valë protestash në shkallë të gjerë (e njohur si Euromaidan) si përgjigje ndaj vendimit të papritur të Presidentit Yanukovych për të mos nënshkruar një marrëveshje politike të asociimit dhe tregtisë së lirë me Bashkimin Evropian (BE), në vend të kësaj duke zgjedhur lidhje më të ngushta me Rusinë. Më parë atë vit, Verkhovna Rada (parlamenti ukrainas) kishte miratuar me shumicë dërrmuese finalizimin e marrëveshjes me BE-në. Rusia kishte bërë presion ndaj Ukrainës për ta refuzuar atë. Shtrirja e protestave u zgjerua, me thirrjet për dorëheqjen e Yanukovych dhe qeverisë Azarov. Protestuesit kundërshtuan atë që ata e shihnin si korrupsion të përhapur të qeverisë dhe abuzim me pushtetin, ndikimin e oligarkëve, brutalitetin e policisë dhe shkeljet e të drejtave të njeriut. Ligjet represive kundër protestës nxitën zemërim të mëtejshëm. Një kamp i madh protestash me barrikada pushtoi Sheshin e Pavarësisë në qendër të Kievit gjatë gjithë "Kryengritjes së Maidan".
Në janar dhe shkurt 2014, përleshjet në Kiev midis protestuesve dhe policisë speciale të Berkut rezultuan në vdekjen e 108 protestuesve dhe 13 oficerëve të policisë dhe plagosjen e shumë të tjerëve. Protestuesit e parë u vranë në përleshjet e ashpra me policinë në rrugën Hrushevsky më 19–22 janar. Pas kësaj, protestuesit pushtuan ndërtesat qeveritare në të gjithë vendin dhe qeveria Azarov dha dorëheqjen. Përplasjet më vdekjeprurëse ishin në 18-20 shkurt, ku u panë dhunën më të ashpër në Ukrainë që kur ajo rifitoi pavarësinë. Mijëra protestues avancuan drejt parlamentit, të udhëhequr nga aktivistë me mburoja dhe helmeta dhe u qëlluan nga snajperët e policisë. Më 21 shkurt, Yanukovych dhe opozita parlamentare nënshkruan një marrëveshje për të sjellë një qeveri të përkohshme uniteti, reforma kushtetuese dhe zgjedhje të parakohshme. Policia braktisi qendrën e Kievit atë pasdite dhe protestuesit morën kontrollin. Janukoviç u largua nga qyteti atë mbrëmje.
Të nesërmen, më 22 shkurt, parlamenti ukrainas votoi për largimin e Yanukovych nga detyra me 328 kundër 0 (rreth 73% e 450 anëtarëve të parlamentit). Yanukovych pretendoi se ky votim ishte i paligjshëm dhe i kërkoi Rusisë ndihmë. Rusia i dënoi ngjarjet si një "grusht shteti". Protesta kundër-revolucionare pro-ruse shpërthyen në Ukrainën jugore dhe lindore. Rusia pushtoi dhe më pas aneksoi Krimenë, ndërsa separatistët e armatosur pro-rusë pushtuan ndërtesat qeveritare dhe shpallën shtetet e pavarura të Donetskut dhe Luhanskut, duke ndezur Luftën e Donbasit.
Parlamenti rivendosi amendamentet e vitit 2004 në kushtetutën e Ukrainës. Një qeveri e përkohshme, e udhëhequr nga Arseniy Yatsenyuk, nënshkroi marrëveshjen e asocimit me BE dhe shpërndau Berkutin. Petro Poroshenko u bë president pasi fitoi zgjedhjet presidenciale të vitit 2014. Qeveria e re filloi largimin e nëpunësve civilë të lidhur me regjimin e përmbysur. Kishte gjithashtu dekomunistizim (ose desovjetizim) të gjerë të vendit.